Ons voedselbos is nu vier jaar oud. En het is prachtig, het is groen, vol, overvloedig. Van geitenweiland naar voedselbos vergt enig werk. Natuurlijk doet de natuur heel veel zelf, maar een handje helpen, daar schiet het behoorlijk me op. De planten die we er in hebben gezet zijn van kinds af aan hier opgegroeid, dus geen volwassen bomen en struiken.

Die zijn nu tussen de anderhalve meter en 5 meter hoog. Sommige struiken geven direct noten en fruit, anderen doen er zo'n jaar of tien over.

En ondertussen verbeteren we de grond met oneindige takkenwallen, haal ik kruiden uit de uiterwaarden en spit die in, rond de bomen. Ik zaai en poot. En de helft wordt door de slakken of de vogels opgevreten, maar kan soms na een paar weken of na een jaar weer uit de grond piepen.

We lopen elke dag door ons steeds hoger wordend bos en genieten met volle teugen van dit heuse kleine natuur paradijs. Niet alleen noten en fruit groeien hier, maar ook vogels komen weer terug, egels, insecten, heel veel mieren die de grond luchtig maken. Daardoor weer wurmen en heel veel schimmels in de grond onder de takkenwallen die ruimte maken voor de nieuwe boomwortels. Wát een waanzinnig proces is hier gaande, zomaar in Velddriel. En nooit verwacht dat ik dit zó leuk zou vinden. Op mijn blote voeten hooien, de hondjes uitlaten, thee drinken op de schommelbank, mijn toetje aanvullen met frambozen.

In juli gaan we weer mensen uitnodigen om te genieten van de yin yoga in dit bos. We delen graag dit moois aan anderen om te laten zien hoe eenvoudig, met geduld de tuin een waar paradijs kan worden